MezopoKilikya

3 mehan pîroz destpêkir. Em di nav zivistanê de ne lê ne berf heye ne jî baran. Şerê Rûsya û Ûkrayna berdewam dike. Hilbijartina Tirkiye re 3-4 heyv maye. Xûya ye ku, hilbijêrên kurd di encamê hilbijartinê de tesîreke girîng de bihêlin. Rewşa aborîya pirsgirêka herî girîngê ku li ser rêya hukûmetê de disekine. Dawiya sala bûrî de li Qeterê, kupayê cîhanê ye fitbolê di destê Arjantîne de ma û Mexrib ji bû çaremîn. Heviye min ewa ku ji bo sala nû, ji hemû cîhanê re tenduristî û aramî binê. Bila şer û pêvçûn bisekinin, dema aşitî û fêhmkirin destpê bikin. 

Yaz başlarken Orta Anadolu'da Kırkikindi yağmurları olarak bildiğimiz yağışların anormalliği, bu yazın da aşırılıklarla geçeceğinin bir habercisi gibi. Coronavirus salgınının biter gibi olmasına sevinemeden Ukrayna - Rusya savaşının getirdiği yıkım ve ekonomik buhran ile karşılaştık. Ülke olarak seçim atmosferine girerken, hayat pahalılığının üstüne bir de olası Suriye operasyonun getireceği yükü de göğüslemek durumunda kalacağız. Üstelik bu yükün maddi boyutu dışında manevi yükünü de taşıyacağız. Manevi derken Suriye ile olan birçok ortak bağlarımızın göreceği zararı, belki de geri dönülemez kopuşları kastediyorum. Hoş, iç barış ve huzurumuzu sağlamadan komşu ile barış ve huzurumuzu da sağlayamayacağımızın ne kadar farkındayız acaba? Kavurucu sıcakların yangınlara sebep olmayacağı serin bir yaz dileğiyle, sevgiyle, saygıyla, barışla..

Salekêk din xilas dibe. 2021 çawa derbas bû? Di serê salê de serokê Emerîkayê Trump, nexwest cihê xwe bide Biden. Lê dawîyê de mecbûr ma. Nexweşiyê Corona ku di serê 2020an de destpêkiribû ev sal ji berdewam kir. Tirkiyê jî li navda, gelek welatên cîhanî xwe îzole kirin. Piştî ku aşî bûne gel zêde bû normal bûne jiyana jî destpêkir. Li havînê li gelek deverên herêma behra spî û egeyê de şewitandinê daristanan çêbû. Di wek demê de li deverên herêma behra reş de ji lehîyan çêbû. Li payîza jî rewşa aboriyê welat xira bû. Sal derbas dibin jîyan dewam dike. Salê ku pêşîyê me de bila bêhn firehî, sihet û efiyet bîne ji hemû gelê me. 

Üniversite yıllarımda öğrenci yurdunda kalırken, siyah ve üzerinde renkli desenler bulunan bir kupa bardağım vardı. Yurt kantininde çay içerken kullanırdım. Kaç kere elimden kayıp düştüğünü hatırlamıyorum ama bir seferinde yürürken ve boşken elimden kaydığını ve defalarca yerde zıplayarak yuvarlanmasına rağmen kırılmadığını çok iyi hatırlıyorum. Kupam benim gözümde kırılmaz, doğaüstü bir eşyaydı.  Hatırladığım kadarıyla yalnız bir hafta sonu akşam üstü, efsane kupamdaki içeceğimi bitirmiş, yurt bahçesine karşı içimde bir can sıkıntısı ile oturuyordum. Birden, defalarca düşmesine rağmen tek bir çatlağı dahi bulunmayan kupamı elimden bırakarak yere düşürme düşüncesi sardı içimi. Bu saçma bir düşünceydi ama can sıkıntısı ile birlikte gelen içimdeki ses bu sadık dostumun daha önceki düşüşlerinde olduğu gibi kırılmayacağını bana telkin ediyordu, doğrusu ben de kupama güveniyordum, elimden bıraksam da kupam her zamanki gibi sapasağlam duracak ve onu yerden alıp odama gidecektim. Elimden bıra

Birkaç yıl önce çocukluğumun geçtiği sokaklarda yürürken derin bir hüzün duymuştum. O zamanın sokaklarda neşe içinde bağrışan, koşturup oyunlar oynayan çocukları yerlerini sessiz ve soğuk apartman duvarlarına bırakmışlardı. Mevsim kıştı ama yazın da aynı manzara ile karşılaşacağımı biliyordum.  Anne ve babalarımız umarsız insanlar değildiler ama sokakta başımıza bir kötülüğün gelmesinden endişe etmezlerdi. Hava kararıncaya kadar mahalleden çocuklar ile oyunlarımızı oynar, toza toprağa bulaşmış bir şekilde evin yolunu tutardık. Belki de sokak oyunları ile büyüyen son şanslı nesil bizlerdik. Bilyeler, topaçlar, gazoz kapakları, sek sek oyunları, saklambaç, yakan top, ip atlama, mahalle maçları, tüm bu oyunlar acaba şimdiki çocuklar için bir anlam ifade ediyor mudur?  Zamanla kayboldu saflık, doğallık, samimiyet ve güven. Yerini doldurdu endişe, mesafe ve şüphe. Gelen gideni aratır derler. Umarım ki gelecek şimdiyi aratmasın. 

Ez gelek bêrîya te kirîme. Dema ez nexweş diketim tu li ser milê min ayetan dixwend. Tu, ket hezkirina xwe ji ser me kêm nedikir. Çîrokên kû te ji me re dixwend nayê bîrkirin. Min bapîrê xwe ne dîtiye lê min dizanî bû ku tu gelek hez û bêrîya wî jî dikir. Belê, tu her dem ne li cem me bû. Evîna welat nedilehişt dûr bûne te ji welat zêde be. Te gelek caran digot "Şam xweş ê Şamîyan re." Tu li welate xwe de çûyî li ser dilovaniya xwe. Te nedixwest omrê xwe li xerîbiyê de xilas bikî. "Evîna welat" mîrasê te ye kû ji me re ma ye. Cihê te bihuşt be.